wiercić komuś

См. также в других словарях:

• wiercić — ndk VIa, wiercićcę, wiercićcisz, wierć, wiercićcił, wiercićcony 1. «świdrując, drążąc robić w czymś otwór; świdrować, borować» Wiercić otwory w ścianie, w desce. ◊ pot. Wiercić komuś dziurę w brzuchu «nudzić nieustannie nalegając na kogoś, aby… …   Słownik języka polskiego

• wiercić — pot. Wiercić komuś dziurę w brzuchu «uporczywie domagać się czegoś»: Moja dziewczyna jeszcze na studiach zaczęła mi wiercić dziurę w brzuchu o pierścionek zaręczynowy. Cosm 10/1999. Wierciła mu dziurę w brzuchu, żeby pojechał po swoją… …   Słownik frazeologiczny

• wiercić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, wiercićcę, wiercićci, wierć, wiercićcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} robić w czymś otwór, używając świdra, wiertła itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiercić otwór w ścianie. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brzuch — pot. Chodzić z brzuchem «być w ciąży»: A Kwiecińska Zofia, która bardziej niewinną niż anioł udawała, z brzuchem jak balon chodzi i też jeszcze nie wiadomo, czy ślub się odbędzie. S. Łubiński, Ballada. Brzuch komuś przyrósł, przyrasta do krzyża… …   Słownik frazeologiczny

• dziura — 1. Ktoś (jest) potrzebny, coś (jest) potrzebne jak dziura w moście «jakaś osoba lub rzecz jest zupełnie niepotrzebna»: Obrzydliwe, wstrętne Francuzisko! Potrzebny on nam tutaj jak dziura w moście! J. Iwaszkiewicz, Pasieka. 2. Nie będzie dziury w… …   Słownik frazeologiczny

• maglować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia maglowaćluję, maglowaćluje, maglowaćany {{/stl 8}}– wymaglować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, {{/stl 8}}zmaglować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} prasować… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dziura — ż IV, CMs. dziurze; lm D. dziur 1. «otwór w jakimś przedmiocie, najczęściej nieforemny, powstały wskutek uszkodzenia lub zrobiony specjalnie, zagłębienie w czym; jama, nora» Dziura w bucie, pończosze, na rękawie. Dziury w serze. Zaszyć, wypalić,… …   Słownik języka polskiego

• kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… …   Słownik języka polskiego

• brzuch — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dolna część ciała człowieka lub zwierzęcia zawierająca żołądek, jelita i inne organy wewnętrzne : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tłusty, gruby,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brzuch — m III, D. a; lm M. y «część tułowia człowieka i wyższych zwierząt, ograniczona kośćmi miednicy i przeponą, zawierająca narządy trawienne, moczowe i wewnętrzne płciowe; u ssaków nie mających przepony: odcinek tułowia obejmujący jamę piersiowo… …   Słownik języka polskiego

• dziura — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. dziurze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} otwór wydrążony w głąb lub zrobiony na wylot jakiegoś przedmiotu (ciała stałego), będący wynikiem celowego działania lub uszkodzenia… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień